Każda premiera perfum Toma Forda wzbudza spore zainteresowanie. Nie bez powodu. Kreator ten jak mało kto czuje zapachową tematykę, co udowadniał już niezliczoną liczbę razy, poczynając od czasów, gdy szefował w Gucci/ YSL, aż po własną markę.  Przypomnę, że zapachy Toma Forda dzielą się na dwie linie: ekskluzywną Tom Ford Private Blends oraz podstawową. Na jej męska część składają się obecnie cztery pozycje: Tom Ford for Men, Tom Ford Extreme For Men, Grey Vetiver i Noir for Men, który to zapach miał premierę pod koniec zeszłego roku. Póki co Ford nie wypuścił żadnego zapachu z przydomkiem „sport”, co dobrze obrazuje stosunek tego projektanta to panujących na rynku trendów…

Noir jest kompozycją o charakterze orientalnym. Nie jest pierwszym tego typu zapachem w podstawowej linii Forda. Już TF Extreme z nutami śliwki, karmelu, czarnej trufli i wanilii eksplorował te rejony, jednak Noir jest wg mnie bardziej udany i lepiej osadzony w perfumowej tradycji.

Poszukując wzorca, protoplasty męskich perfum orientalnych niechybnie natrafiamy na Habit Rouge Guerlain. Mistrzowskie połączenie nut cytrusowych i neroli z przyprawami i przede wszystkim orientalną bazą z wanilią w roli głównej w jedyne w swoim rodzaju pachnidło to jeden z majstersztyków Jean-Paula Guerlaina. TF Noir zachowuje tę składnikową triadę, jest jednak zapachem dużo bardziej złożonym i absolutnie „dzisiejszym”, czego nie można powiedzieć o Habit Rouge, które troszkę się jednak na przestrzeni kolejnych dekad postarzało.

W porównaniu do klasyka TF Noir pachnie – chcąc nie chcąc, ale jednak – „ciemniej”, a cytrusy – tak znaczące w HR – zostały tu zupełnie wyciszone bądź przytłoczone przyprawami (kminek, pieprz). Miejsce istotnego w HR i zawierającego kolońskie konotacje neroli zajmuje tu mocno zaakcentowany i jakże modny ostatnimi czasy irys. W bazie dominuje spora dawka paczuli oraz wanilia. Wg starej szkoły jakość perfum należy oceniać po bazie. Przetestujmy choćby Heritage Guerlain i będziemy wiedzieć, o co chodzi. Wedle tego kryterium Noir wypada całkiem przekonująco (szczególnie, gdy ktoś lubi paczulę), przy czym wcześniejszym fazom zapachu także niczego nie brakuje. Noir na skórze mości się naprawdę konkretnie i komfortowo. Absolutnie nie można zarzucić mu, że obliczony został na pierwsze wrażenie i „efekt blotterowy”.

Szperając w mojej zapachowej pamięci stwierdziłem, że Noir przypomina mi L’Hommage a l’Homme Lalique, tyle że pozbawiony jest tego szorstkiego i drażniącego mnie pimento. Noir jest w porównaniu do zapachu Lalique bardziej miękki, aksamitny, zmysłowy i ciepły, choć także trochę „suchy”, w podobny sposób, jak niektóre orientalne mocarze omańskiego Amouage – choćby Epic for Men czy Opus VI z kolekcji „bibliotekowej”. 

Tom Ford Noir ma współczesną, nienachalną projekcję i trwałość na optymalnym poziomie 8-10 godzin. Z czystym sumieniem mogę polecić jako całkiem udane współczesne męskie perfumy orientalne. Nie zaskakują one może oryginalnością, ale nadrabiają samym zapachem, który na półce designerskiej z pewnością pozytywnie się wyróżnia.

nuty górne: bergamotka, werbena, kminek, różowy pieprz, fiołek

nuty środkowe: czarny pieprz, gałka muszkatołowa, toskański irys, geranium, bułgarska róża, szałwia

nuty bazy: opoponax, ambra, liść indonezyjskiej paczuli, wetyweria, cywet, wanilia

twórca: Olivier Gillotin

rok wprowadzenia: 2012

moja klasyfikacja: współczesne perfumy orientalne dla dojrzałych mężczyzn, idealne na wieczór lub chłodne pory roku;

moja ocena: