Ostatnie nowości dwóch niszowych, czy raczej ekskluzywnych, marek perfumowych:  Kilian oraz Maison Francis Kurkdjian dowodzą, że moda na agarową żywicę w perfumach wciąż trwa, mimo ewidentnego przesycenia rynku tym tematem. Choć może to wprawiać obserwujących rynek perfum niszowych/ekskluzywnych w pewną konfuzję, to jednak kolejne marki wprowadzają swoje oudy, a niektóre nawet po kilka różnych wariacji. Powiedzmy sobie szczerze – ile można eksploatować ten temat i proponować coś oryginalnego lub unikatowego? Jak to zrobić, by nie zanudzić kompletnie odbiorcy? Twórcy imają się różnych sposobów, czego dowodami są właśnie Amber Oud Kilian i Oud MFK. Oba zapachy mają ze sobą więcej wspólnego, niż to jedno magiczne słowo w nazwie. Obie kompozycje pozycjonują bowiem agar w zapachowym otoczeniu, które okazuje się mieć większe znaczenie niż owe egzotyczne drewno. Ale po kolei…

Kilian Amber Oud

Kilian oficjalnie przyznaje, że nie tylko o oud tu chodzi, nazywając swoje perfumy Amber Oud i dopisując w ten sposób czwarty rozdział do swej księgi Arabian Nights – po Pure Oud, Rose Oud i Incense Oud. I rzeczywiście. To pachnidło to na pierwszym miejscu akord ambrowy, a dopiero na drugim oud. A może nawet na trzecim. Efektem perfumy naprawdę śliczne, ale niemal nie-oudowe. Muszę przyznać, że kremowa ambra – jako mieszanka żywic, balsamów i wanilii – jest tu jedną z najpiękniejszych interpretacji tego akordu w znanym mi dotychczas perfumiarstwie. Oud pozostaje jednak w jej cieniu, dodając tylko odrobinę swego drzewno-skórzanego oblicza. Amber Oud brzmi na skórze bogato i gęsto, mocno i długo w sposób, który bardzo przypada mi do gustu, choć swą prawnie nie-oudowością przypomina mi filozofię zastosowaną przez Creeda w Royal Oud i czy Bond No. 9 New York Oud, choć w obu tych pachnidłach oud mimo wszystko był bardziej wyczuwalny. Jest więc Amber Oud bardzo ostrożnie i z ogromnym umiarem agarowy. Tak jakby Kilian Hennesy wyszedł z założenia, że oud w perfumach ambrowych nie pachnie równie dobrze, jak brzmi w ich nazwie… 

nuty: oud, wanilia, benzoes, cedr, korzennik, ambra

Maison Francis Kurkdjian Oud

Zacznę od małej dygresji. Ostatnio dowiedziałem się, iż maestro Francis Kurkdjian nie przepada za perfumowymi krytykami i blogerami. W swych rozważaniach dochodzi nawet do wniosku, że krytycy nie powinni oceniać perfum wyłącznie na podstawie ich zapachu. Że liczy się całość, zamysł twórcy, jego wizja. Tylko – pytam – skąd u licha, mając przed sobą próbkę lub ewentualnie flakon perfum, mogę wiedzieć, co autor tychże miał na myśli? Ja po prostu wącham, noszę i opisuję to, co czuję, z czym mi się kojarzy i jak to oceniam. Całkowicie subiektywnie, bo inaczej się nie da. Czy się to Panu Francisowi podoba, czy nie. 🙂

Koniec końców także i on – współczesny olfaktoryczny wirtuoz, mistrz harmonii, gładkiej formy, zwięzłej treści i konkretnego przekazu – uległ potrzebie zapachowego wypowiedzenia się w oudowej konwencji. Jako wielbiciel kunsztu FK czekałem na jego testy Oudu z niecierpliwością. Mogę śmiało napisać, że nie zawiodłem się, chociaż… Podobnie jak Calice Becker, tak i Kurkdjian nie odważył się na postawienie agaru na piedestale. Tyle że on, zamiast pluszowej ambry, użył przede wszystkim aksamitnych piżm. W kontekście agaru to dla mnie nowość, choć w zestawieniu z tym, a nie innym, perfumiarzem nie jestem zaskoczony. Kurkdjian często umieszcza  w swych kompozycjach „czyste” piżma w ilościach sążnistych, dając w ten sposób zapachom pełnię, głębię, okrągłość, zmysłowość, czystą niczym biała koszula aurę i trwałość. Zgoda – tu oud jest nieco lepiej wyczuwalny niż w Ambre Oud Kiliana. Nuta agarowa jest nieco podobna do tej, którą znalazłem w genialnym Leather Oud Diora i w perfumach Mony Di Orio. To ten sam pochodzący z Laosu gatunek, uważany za najszlachetniejszy. Może i tak. W każdym razie Kurkdjian zrobił wiele, by zneutralizować niemiłe aspekty agarowej woni i zanurzył tę egzotyczną żywicę w kąpieli z doskonałej jakości syntetycznych piżm, a całość posypał szarfanem. Efekt to oud czysty. Wyprany. Lekko słodki, balansujący na krawędzi kulinarności. Tak właśnie pachnie. Jak doskonałej jakości oudowy detergent. I nie jest to zarzut, bo mi się kurkdjianowski piżmo-agarowiec podoba. Nawet bardzo. Czuć w nim sygnaturę twórcy. Okrągło, bez kantów, gładko, esencjonalnie i niezwykle noszalnie, rzekłbym nawet – nieniszowo, a komercyjnie. Cały Francis. Brawo. A że przy okazji powstał zapach mający wyraźnie skórzaną aurę…? Cóż… To jest właśnie magia pachnących molekuł!

nuty: szafran, elemi, oud, cedr, paczula, piżmo