Marka Parfums de Marly nie wymaga już chyba introdukcji, gościła na moim blogu dotąd dwukrotnie, przy okazji opisywania moich wrażeń nt. męskich pachnideł Herod, Galloway i Oajan, a także Nissean.

Zapachy tej marki cieszą się sporą popularnością wśród miłośników perfum i otrzymują całkiem dobre recenzje. Sam z zainteresowaniem testuje kolejne (dzięki aktywnym forumowiczom Perfuforum.pl, których z tego miejsca pozdrawiam!) i potwierdzają one właściwe wszystko to, co napisałem o Parfums de Marly w dwóch poprzednich wpisach. Bezdyskusyjnie ładne, bezpieczne i solidnie, a czasem nawet bardzo solidnie wykonane pachnidła (komponowane przez zawodowców w pierwszej ligi, co – proszę mi wierzyć – ma istotne znaczenie), o raczej wtórnym charakterze, ale ponadprzeciętnej jakości i napompowanych cenach. To z pewnością nie jest marka, która proponuje coś nowego, czy posuwa perfumerię naprzód. Raczej powiela istniejące już od dawna schematy i akordy męskich perfum, ale podaje je w bardziej wykwintnej i jakościowo wyższej formie. Ale, ale… Poniższe trzy zapachy potwierdzają też jeszcze inną tezę: jeżeli lubimy nuty znane, miłe dla otoczenia, eleganckie i ponadczasowe, ale oczekujemy czegoś więcej niż to, co proponują designerskie marki, przede wszystkim w kwestii harmonii i charakteru samych kompozycji, ale także i jakości, parametrów zapachu, w tym projekcji i trwałości, PdM jest marką, po której zapachy naprawdę warto sięgnąć, mimo że w niektórych przypadkach mark ociera się o… kopiowanie znanych perfum.

Percival – elegancki causal

Już w pierwszych sekundach po aplikacji wprawny i doświadczony nos nie będzie miał wątpliwości. Oto nowoczesne fougere w typie legendarnego już Fierce Abercrombie & Fitch, tak chętnie naśladowanego przez inne marki perfumeryjne (m.in. Mont Blanc Legend), a więc także i przez PdM. Czy wyróżnia się zatem Percival? Jest w nim pewna dojrzałość, dorosła nuta, której nie znajdziemy w bardziej beztroskim, młodzieżowym z założenia Fierce. Kompozycja bazuje na syntetycznych aroma-molekułach zgrabnie ułożonych w bardzo uniwersalną, lekką, męską całość. Intro jest rześkie, cytrusowe, podbite aromatycznym sercem z lawendy i geranium (duet idealny!), a wszystko to bazuje na nowoczesnej bazie z aromamolekuł drzewno-przyprawowych (z naciskiem na drzewne) podlanych iglakowym balsamem jodłowym. Ten opis nut może być nieco złudny, jeżeli chcielibyśmy sobie na jego podstawie wyobrazić ten zapach. Mógłby on wówczas wydawać nam się oldskulowym fougere, a Percival – wprost przeciwnie – pachnie bardzo współcześnie. Składniki są tak zręcznie i profesjonalnie połączone w takich proporcjach, że nie odnajdziemy ich indywidualnie i odbieramy Percival jako całość – jako konkretny zapach nie mający odpowiednika w naturze. Świeży, rześki, wibrujący, elegancki w typie casual, na pewno nie wieczorowy, idealny do biura czy na biznesowe lub towarzyskie spotkanie. Nikogo nie przestraszy, a zwróci uwagę znaną nutą podaną jednakże w sposób epatujący wysoką jakością. Słowem – zrobimy dobre wrażenie.

nuty głowy: bergamotka, mandarynka

nuty serca: lawenda, geranium

nuty bazy: balsam jodłowy, nuty drzewno-przyprawowe

rok premiery: 2018

nos: Hamid Merati-Kashani

moja ocena: zapach: 4,0/ trwałość: 4,0/ projekcja: 4,5->3,0

Carlisle – przytulny

W przypadku tego zapachu nie ukrywam, że mam olfktoryczne deja vu i to ściśle związane z dwoma innymi pachnidłami PdM: Herod i nieco nawet bardziej Oajan. Carlisle to bowiem ponownie zapach z gatunku ciepłych, otulających, „zimowych”, jak zwykłem określać takie aromaty. Wypełniony słodkimi przyprawami na kulinarnej bazie złożonej z tonka i wanilii wydaje się być rozwinięciem wcześniej wspomnianych. Pogłębienie zapachu paczulą i przydanie oryginalnego otwarcia za pomocą zielonego jabłka wydaje się zabiegiem ze wszech miar udanym. To zjadanie własnego ogona, bo nie wiem po co w ofercie jednej marki kilka bardzo podobnych pachnideł. Choć jednak w tym przypadku jest to całkiem samkowite i – obiektywnie – udane, bo Carlisle z tej trójki wydaje mi się pod każdym względem najlepszy.

Nosi się go bardzo komfortowo, nie zmienia się w czasie znacząco, nieco świeższy i wibrujący gałką muszkatołową początek szybko przechodzi do zasadniczego akordu waniliowo-tonkowo-drzewnego, któremu szlachetności dodaje subtelnie wpleciona róża. Ten utrzymuje się na skórze długie godziny, delikatnie odzywając się ze skóry.

Za każdym razem gdy sięgam po Carlisle, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że gdzieś w mojej coraz bardziej przepastnej kolekcji mam coś bardzo, ale to bardzo podobnego, dużo bardziej niż wspomniane dwa inne zapachy PdM… Wiem! Desert Suave Liquides Imaginaires (wciąż czekające na osobny wpis), choć w swym charakterze jeszcze bardziej niż Carlisle nasycone, zniuansowane i niszowe, to jednak zadziwiająco podobne… Zadziwiająco tylko do momentu, w którym rzucam okiem na „listę płac”… Na obu figuruje jeden z moich ulubionych perfumiarzy nowego pokolenia, Quentin Bisch. Przy czym Carlisle to zapach z 2015 roku, a Desert Suave z 2018. To jakby dwie wariacje na ten sam temat. Jestem prawie pewien, że jeden „wyniknął” z drugiego i stałe się jego bardziej wyrafinowaną i wymagającą wariacją. To nie zmienia faktu, że Carlisle jest w mojej ocenie naprawdę świetnym zapachem.

nuty głowy: zielone jabłko, gałka muszkatołowa

nuty serca: róża, tonka

nuty bazy: wanilia, paczula

rok premiery: 2015

nos: Quentin Bisch

moja ocena: zapach: 4,5/ trwałość: 5,0/ projekcja: 4,5->3,5

Layton – znakomity

Zapach otwiera się wyraźnym pieprzem i akordem owocowym z waniliową bazą. Serce jest owocowe i drzewne, aromatyczne, przypominające mi jakiś zapach, który w przeszłości bardzo lubiłem (chyba Burberry London Man). Zapach wyraźnie ewoluuje, bowiem baza jest drzewna, paczulowo-gwajakowa, oblana z umiarem wanilią i nie ma w niej śladów po przyprawach i owocach.

W składzie reprezentacja moich ulubionych nut: pieprz, kardamon, geranium, gwajak, paczula. To – jak dla mnie – więcej niż połowa sukcesu. Resztę dopełnia znakomita kompozycja Hamida Merati-Kashaniego.

Layton okazuje się być na ten moment moim ulubionym zapachem PdM. To świetne męskie pachnidło, któremu absolutnie nic nie brakuje. Jak to zwykle u PdM bywa, kompozycja powołuje się na akordy będące w perfumowym obiegu od lat, a wiec już obeznane, obwąchane i zakodowane w ludzkiej pamięci, a więc nie zaskakujące i nie konfundujące. Ale pachnie przy tym znakomicie i zdecydowanie powyżej rynkowej średniej. Elegancko, nieco formalnie, uniwersalnie, za dnia czy wieczorem, Layton sprawdzi się rewelacyjnie. Ten zapach to bardzo pozytywne odkrycie, wart niewątpliwie posiadania całego flakonu.

Rok po premierze Laytona marka dodała do oferty flanker w postaci Layton Exclusive, który opisuje jako intensywniejszy, bardziej przyprawowy i drzewny. Jak dla mnie konieczny do przetestowania.

nuty głowy: jabłko, bergamotka, mandarynka, pieprz, lawenda

nuty serca: jaśmin, fiołek, geranium,

nuty bazy: wanilia, gwajak, paczula, drewno sandałowe, kardamon

rok premiery: 2016

nos: Hamid Merati-Kashani

moja ocena: zapach: 5,0/ trwałość: 5,0/ projekcja: 4,5->3,5

Kalan – indywidualista

Najnowsze męskie pachnidło PdM miało swą premierę w 2019 roku i poprzedzone było całkiem sporym szumem informacyjnym, który przelał się przez perfumowe fora internetowe. Dominowała w nim informacja, jakoby Kalan miał być mocno zainspirowany Baccarat Rouge Francisa Kurkdjiana (bestseller tej marki, nawiasem mówiąc nie rozumiem, dlaczego). Gdy już zapach dotarł do mnie (po raz kolejny dzięki obrotnym forumowiczom Perfuforum.pl) z ogromną niecierpliwością przeprowadziłem pierwsze testy.

Porównania do Baccarat Rouge uważam za grubo przesadzone. Kalan ma dość „osobowości”, by uznać go za oryginalne i odrębne pachnidło. Różni się od innych testowanych przez mnie zapachów PdM swoim wyjątkowo wyraźnie syntetycznym i abstrakcyjnym charakterem. I być może w tym jest faktycznie do podobny Baccarat Rouge, ale to tyle. Dużo to syntetyków, co nawet widać w oficjalnym spisie nut (precious woods oznacza syntetyczne nuty drzewne, solar notes – to „poetyckie” określenie jakichś innych aroma-molekuł). Nie jest to z mojej strony zarzutem, bowiem:

Kalan pachnie intrygująco i absolutnie nietypowo. Z początku zielono, nieco „gałęziasto” (patrz French Lover Frederica Malle), potem sucho, pyliście i drzewnie. Wytrawnie i męsko. Zadziornie, ale i nieco surowo. Ascetycznie. Ale żeby nuty słoneczne? Nie znalazłem…

Poniższa fotografia towarzysząca Kalanowi na oficjalnej stronie PdM może być nieco myląca. Suszone pomarańcze? Hmm…

Tak czy inaczej Kalan to solidna i nacechowana indywidualizmem propozycja PdM. Nie tak zachowawcza, jak inne zapachy marki, co notuję na plus. Nieco bardziej wymagająca i z pewnością warta uwagi, o solidnej jakości i zadowalających parametrach.

nuty głowy: pomarańcza „blood orange”, czarny pieprz

nuty serca: lawenda, „nuty słoneczne”, absolut z kwiatu pomarańczy

nuty bazy: mech, nuty cennych drzew

rok premiery: 2019

nos: b.d.

moja ocena: zapach: 4,0/ trwałość: 4,5/ projekcja: 4,5->3,5