Declaration L’Eau to nie pierwsza już próba nadania przyprawowo-drzewnemu klasykowi Jean-Claude’a Elleny bardziej rześkiego, letniego, kolońskiego oblicza. W 2010 roku marka zaprezentowała bowiem wersję Cologne. O ile jednak tamta zdominowana była przez słodko-cytrusową mieszankę cytryny, imbiru oraz kardamonu i pachniała – jak na zapach koloński – w dość kompleksowy sposób, o tyle w L’Eau perfumiarka Mathilde Laurent postawiła na gorzkawą rześkość i prostotę oraz na składnik, któremu już kiedyś poświeciła pewien zapach, stworzony jeszcze w czasach, gdy pracowała w Guerlain… Sygnaturowy akord „deklaracyjny” – tu w formie szczątkowej (ale nie na tyle, by stać się nierozpoznawalnym) – perfumiarka połączyła bowiem z orzeźwiającą nutą różowego grejpfruta, w wyniku tego powstało coś na kształt skrzyżowania Cartier Declaration z … Aqua Allegoria Pamplelune Guerlain (1999). Jakby tego było mało, całość pachnie w sposób kojarzący się z Terre d’Hermes Eau Tres Fraiche i ogrodową serią Hermesa.

Dodanie grejpfruta wyszło zapachowi zdecydowanie na „świeże zdrowie”, gdyż L’Eau jest wyjątkowo rześkie i odświeżające, lekkie, a przy tym całkiem donośne, gdy odpowiednio obficie użyte (przynajmniej przez pierwsze dwa – trzy kwadranse). Zapach ma ewidentnie krótką i bardzo przejrzystą formułę, co nie znaczy, że brak mu urody. Wprost przeciwnie uważam, że przewyższa nią wspomniane (i wszystko na to wskazuje, że wycofanej z oferty) Declaration Cologne. Jedyne, na co można tu narzekać, to niezbyt dobra trwałość, ale to cecha zdeterminowana przez taki a nie inny charakter tego pachnidła.

Reasumując Declaration L’Eau to nie tylko świeża, letnie wersja klasyka, ale przede wszystkim śliczny, oryginalny, orzęźwiający i zdecydowanie uniseksowy zapach koloński. Doskonały na obecną aurę!

główne nuty: różowy grejpfrut, różowy pieprz, cedr

twórca: Mathilde Laurent

rok wprowadzenia: 2014