Perfumy Prady z pewnością pozytywnie wyróżniają się na tle propozycji innych designerów, co jest zasługą głównie niezwykle utalentowanej perfumiarki – Danieli Andrier, ale także i doskonałego gustu dyrektorki kreatywnej marki –  Miucci Prady, wnuczki założyciela firmy. Zapachowa oferta Prady przeznaczona dla męskiej klienteli, choć niewielka, jest zdecydowanie warta uwagi, bowiem oferuje  produkty oryginalne, nowatorskie i zachowujące doskonałą jakość zarówno samych perfum, jak i ich opakowania (zarówno gustowne, nowoczesne i bardzo solidnie zrobione flakony, jak i wykonane z wysokiej jakości materiałów kartoniki).

Już pierwsze męskie pachnidło Prada Man z 2006 roku (przechrzczone później na Prada Amber Pour Homme) nie może pozostawiać obojętnym swą gęstą, słodkawą, mydlaną, przyprawowo-balsamiczną naturą. W dwa lata młodszym Infusion d’Homme ta mydlana świeżość nabrała lżejszej i śnieżnobiałej barwy, a złożony głównie z neroli, irysa, benzoesu i wetywerii zapach– stał się jednym z najbardziej oryginalnych i rozpoznawalnych pachnideł męskich XXI wieku. W 2010 roku pojawiła się kolejna męska infuzja, Infusion de Vetiver, w którym Andrier udowodniła, że wciąż można w sposób nowatorski przedstawić zielono-korzenną woń wetywerii, zestawiając ją z estragonem i imbirem w zaskakująco kulinarną, wibrująca mieszankę. Wreszcie rok 2011 przyniósł Amber PH Intense –  zmysłowe, wieczorowe, gęste od żywic, paczuli i wanilii pachnidło orientalne. Wszystkie te zapachy łączy jedna cecha – są wyraziste i trwałe oraz mocno zaznaczają swą obecność – co zresztą dla mnie zawsze było ich atutem. Można więc powiedzieć, że w ofercie Prady brakowało dotąd męskiego zapachu, który przypadłby do gustu szerszej rzeszy klientów ceniących wonie subtelniejsze i cichsze.

Odpowiedzią na to zapotrzebowanie wydaje się być przedstawiona w zeszłym roku Luna Rossa, płynąca zresztą na fali trendu preferującego zapachy ciche, nieskomplikowane, jakby szepczące w tle (dobre przykłady z ostatniego czasu to Marc Jacobs BANG!, Penhaligon’s Juniper Sling, Parfums Divine L’Homme Infini, a wcześniej Serge Sutens L’Eau). Ewidentnie nieskomplikowana formuła Luna Rossa oparta na syntetycznej molekule piżmowej Ambroxan, która przedłuża i pogłębia piżmowy efekt uzyskany z ziarna Piżmianu właściwego (zwanego także ketmią piżmową (ang. ambrette)), czyli roślinki, z której ziarenek uzyskuje się wonną substancję o wybitnie piżmowym charakterze. Ta cicha, ciepła, czysta, pachnąca prasowanym prześcieradłem baza Luna Rossa nadbudowana została subtelnie ziołowym sercem (szałwia plus mięta w ilościach niemal niewyczuwalnych), które jest przedłużeniem akordu głowy, w którym to z kolei – podobno – umieszczono pomarańczę (choć pachnie mi to raczej kwiatem pomarańczy, aniżeli olejkiem z jej skórki) i lawendę (jeśli tak, to raczej jakiś jej mało charakterystyczny, nieziołowy izolat). Otwarcie pachnie więc świeżo, ale jednocześnie słodkawo, jakby migdałowo, a przede wszystkim – no właśnie – czysto w nieco mydlany sposób. Mimo więc subtelnej i prostej natury Luna Rossa, Daniela Andrier nie zapomniała o uwzględnieniu w niej charakterystycznej pradowskiej nutki mydlanej czystości. Taki zabieg, wpływający na integralność zapachowej oferty marki, jest niewątpliwie dowodem kunsztu i wirtuozerii perfumiarki oraz spójnej wizji tego, czym mają być męskie perfumy Prady. Dla jasności dodam, że – wbrew temu, co można znaleźć na forach i w serwisach poświęconych perfumom – moim zdaniem Luna Rossa dużo więcej zawdzięcza oryginalnemu Prada Man, aniżeli Infusion d’Homme.

Jaka jest więc Luna Rossa? Cóż… Nie można odmówić jej swoistego uroku, uniwersalności i – ogólnie rzecz biorąc – przyjemnego charakteru. Jej subtelność będzie dla jednych wadą, dla innych zaś zaletą. Ja – zaliczając się raczej do tych pierwszych – pozostanę jednak przy fenomenalnym Infusion d’Homme…

nuty głowy: pomarańcza, lawenda

nuty serca: szałwia, mięta

nuty bazy: ziarno ambrette (ketmia piżmowa), ambroxan

twórca: Daniela Andrier