Dobrze jest czasem porzucić niszowe odmęty i wrócić do bezpiecznej przystani w głównym nurcie.

Tak to się właśnie u mnie ostatnio dzieje. Do moich łask wracają w szczególności współczesne męskie bestsellery. Powrócił Sauvage Diora (przede wszystkim wersja Eau de Parfum), a nawet – uwaga – potwornie przeze mnie skrytykowany w roku premiery… Invictus Paco Rabanne. Planuję zresztą wkrótce wpis nt. wersji Intense oraz Legend z odniesieniem się do protoplasty i do tego, jak dziś, z perspektywy 7 lat od premiery, postrzegam to mega popularne męskie pachnidło.

Ale dziś inny bohater, który nota bene jest często i niebezpodstawnie do Invictusa porównywany. Wanted by Azzaro, którego premiera miała miejsce w 2016 roku.

Można pisać o tym zapachu, że pachnie syntetycznie i sztucznie. Coś w tym jest. Ale to generalnie cecha współczesnych perfum designerskich, bazujących na syntetycznych aromamolekułach, czasem uzupełnianych o naturalne ekstrakty. Trzeba jednak przyznać, że sama kompozycja jest całkiem intrygująca i oryginalna. Przede wszystkim czuję tu kontrast (a to w perfumach lubię) pomiędzy owocową słodyczą imbiru i kardamonu, migdałową tonką a goryczą jałowca. Kardamon i imbir przydają też aspektu przyprawowego, tworząc swoisty, jakby gorący akord. Trzonem jest klasycznie męska nuta drzewna, czyli wetyweria.

Zapach zmienia się nieco w czasie od ostrego, pikantnego początku przez drzewno-przyprawowe serca aż po drzewno-tonkową bazę. Trzyma się skóry wystarczająco długo, zachowując wyczuwalna, ale nie nachalną projekcję przez dobre 8 godzin.

A co z podobieństwem do Invictusa? Jakieś jest, ale dotyczy ono bardziej syntetycznego i kontrastowego stylu zapachu, a nie podobieństwa konkretnych nut/ akordów. Invictus ma bardziej charakter morsko-ambrowo-drzewny, podczas gdy Wanted określiłbym jako przyprawowo-drzewny. Z pewnością nie są dla siebie zastępnikami, ale fani Invictusa niemal na pewno polubią Wanted i vice versa.

Wanted niczego mi nie urwał, ale też nie rozczarował. Ot całkiem ciekawe, dość charakterystyczne, przyjemnie się noszące i zdecydowanie męskie współczesne pachnidło z obecnie obowiązkowym, ale niedominującym aspektem kulinarnym. Mocne 4.

nuty głowy: cytryna, imbir,

nuty serca: kardamon, jałowiec

nuty bazy: wetyweria, tonka

Twórca/nos: Fabrice Pellegrin

Rok premiery: 2016

moja ocena w skali 1-6:

zapach: 4,0/ projekcja: 4,5/ trwałość: 4,5

Wanted By Night to woda perfumowana, która zadebiutowała w 2018 roku i stanowi – jak wynika z nazwy i reklamowej kampanii – wieczorowe wcielenie „Poszukiwanego”.

Z perspektywy osoby, która przewąchała setki pachnideł niszowych, By Night pozytywnie zaskakuje odważnym zestawieniem znanego z protoplasty akordu owocowego z intensywną, sucho-drzewną, a nawet nieco dymną i kadzidlaną nutą. Nie bez znaczenia jest tu osoba perfumiarza – Quentin Bisch to niemal gwarancja tego, że zapach będzie zawierał intrygujące zestawienie nut i ocierał się o estetykę dotąd uważaną za charakterystyczną dla perfumowej niszy. Tak jest w tym przypadku, przy czym nie ma tu mowy o przekraczaniu granic dobrego smaku.

Cieszy, że słowo night nie zostało tu zinterpretowane jako sztampowe „więcej cukru”.

Zamiast tego otrzymaliśmy zapach o intrygującym drzewnym rdzeniu (czuję tu mój ulubiony cypriol), wokół którego krążą nuty tworzące akord owocowo-przyprawowo-tytoniowy znany z wielu innych głównie mainstreamowych pachnideł, w tym świetnego Spicebomb Victor&Rolf. Zresztą wspomniany aspekt drzewny w takim wydaniu mógłby spokojnie znaleźć odzwierciedlenie w nazwie w postaci słowa oud. Wiele marek tak bowiem dotąd robiło. Ale zdaję się, że to słowo stało się (w końcu!) w branży perfumowej passe.

Pod względem parametrów By Night jest nieco cichszy od protoplasty, choć pozostawia elegancki i intrygujący ogonek, i równie trwały, choć to, co pozostaje na skórze jako najdłużej trwający akord bazy różni się w obu przypadkach znacząco. Wanted pachnie syntetycznie („gryzie” nozdrza) drzewnie i ambrowo, Wanted By Night jednoznacznie drzewnie i sucho. Jest zdecydowanie bliższy moim upodobaniom i wdzięcznie choć nieprzesadnie hołduje estetyce niszowej. Jako całość przekonuje mnie bardziej i daje mu mocne 4,5.

Zaskakująco dobre perfumy!

nuty głowy: cynamon, mandarynka

nuty serca: czerwony cedr, kadzidło, kmin

nuty bazy: absolut tytoniu, cyprys, cedr

Twórca/ nos: Quentin Bisch

Rok premiery: 2018

moja ocena w skali 1-6:

zapach: 4,5/ projekcja: 4,0/ trwałość: 4,5