Laboratorio Olfattivo to rzymska marka niszowa stworzona i dowodzona przez Roberto Drago w 2010 roku. Jej właściciel realizuje koncepcję perfumerii artystycznej podejmując niszowe tematy i powierzając ich realizację wybranym perfumiarzom, zwykle znanymi ze współpracy z innymi markami niszowymi (Pierre Guillaume, Cecile Zarokian) lub też mniej znanymi (Enrico Buccella, Marie Duchene, David Maruitte, Rosine Courage). Zapachy LO są zwykle bardzo harmonijne i dobrze wykonane, nie silą się na ekstrawagancję czy rewolucyjność, ale mają swój prawdziwie niszowy urok. Jest w nich coś z włoskiego stylu perfumeryjnego – umiar i elegancja przy jednoczesnej harmonii i bezpretensjonalnej urodzie. Przy tym wszystkim wydają się być skomponowane w taki sposób, że z powodzenie odnajdą się na skórze tak kobiecej, jak i męskiej. Dotąd zaledwie raz opisywałem na blogu pachnidło tej marki – śliczny irysowy Nirmal. Nadszedł więc najwyższy czas na kilka kolejnych, w tym dwa najnowsze, które stworzyła coraz bardziej znana perfumiarka Cecile Zarokian.

 

Daimiris – szafran

W pierwszym okresie ok. 2 godzin zapach zdominowany jest przez mocny akord złożony z szafranu i kardamonu. Sam początek przypomina Safran Troublant L’Artisan Parfumeur, tyle że tu szafranowa nuta jest zdecydowanie bardziej agresywna. W tle wyczuwalna jest owocowo-słonawa, lekko dysonansowa nuta kardamonu. Szafran to zdecydowany hegemon w tej kompozycji – przesłania także akord serca, w którym nijak nie mogę doszukać się rzekomego irysa. Dopiero po kilku godzinach zapach nabiera niby-skórzanej aury, którą równie dobrze można by określić jako ambrową. Daimiris to mocna (także dosłownie) pozycja w katalogu Laboratorio Olfattivo, którą polecam szczególnie wielbicielom szafranu. Powinnien ich zadowolić.

.

nuty głowy: szafran, kardamon

nuty serca: rum, irys, akord zamszu

nuty bazy: ambra, piżmo

twórca: Pierre Guillaume

rok wprowadzenia: 2010

 

Alkemi – ambrowa alchemia

Podczas testów tego zapachu przypomniały mi się Jean-Claude’a Elleny, który swego czasu stwierdził, że tzw. trójfazowy rozwój perfum na skórze to bzdura, i że tak naprawdę perfumy zachowują się inaczej, tj. zaraz po spryskaniu nimi skóry możemy poczuć efekt, jaki daje mieszanka wszystkich zastosowanych składników, a z czasem z zapachowego spektrum zaczynają znikać kolejne aromaty w kolejności od najlżejszych do najcięższych pod względem wagi molekularnej. I tak: najpierw ulatują cytrusy, później kwiaty, przyprawy, a na końcu najcięższe składniki, które zwykło się nazywać bazowymi. Czyli zapach owszem zmienia się, ale w sposób ciągły, a nie trójstopniowy. Ta prawidłowość jest szczególnie wyraźna w przypadku Alkemi. Początek zapachu to bowiem piękny, mocny i bardzo złożony, bogaty w nuty i odcienie akord – trochę rumowy, trochę przypominający woń gorzkiej czekolady. Jest też nieco pylisty i drzewny (cedr), lekko słodki (wanilia, sandałowiec), lekko także kadzidlany (olibanum i mirra), początkowo też ma w sobie pierwiastek soczystej zieloności. Z czasem zieloność i soczystość zanika, a na skórze pozostaje akord żywiczno-kadzidlany, słodko-wytrawny, lekko pylisty. Po kilku godzinach na skórze pozostaje już tylko ciepła, lekko słodka w sposób charakterystyczny dla mieszanki sandałowca i wanilii baza pachnidła.

Alkemi balansuje na styku zapachów: ambrowego, przyprawowego i subtelnie kulinarnego. Jest przy tym raczej subtelny i spokojny oraz zupełnie uniseksowy, jak zresztą wszystkie znane mi zapachy Laboratorio Olfattivo. To z pewnością interesująca propozycja nie tylko dla wielbicieli woni ambrowych.

nuty głowy: ylang-ylang, ambra

nuty serca: arabskie kadzidło, indonezyjska paczula, mirra, cedr z Atlasu

nuty bazy: drewno kaszmirowe, ambra, wanilia, drewno sandałowe

twórca: Marie Duchêne

rok wprowadzenia: 2010