Guerlain Derby. Męski zapach Guerlaina z 1985, który zaledwie kilka lat po premierze został wycofany z oferty, by niedawno do niej powrócić. Poniekąd. Nabyć go można w tej chwili bowiem tylko w butiku Guerlaina w Paryżu. Luca Turin w swej książce Perfumes. The A-Z guide zakwalifikował ten zapach jako woody-smoky (czyli „drewniane smoki” ;-). Drzewno-dymny Derby autor ocenił najwyżej, bo aż na 5 gwiazdek. Dziwił się też bardzo, że Derby było przez tyle lat niedostępne. Tak wspaniały i przełomowy to podobno zapach.

Ja się natomiast absolutnie temu nie dziwię i uważam kroki Guerlaina za jak najbardziej uzasadnione. Zacznę jednak od tego, że Derby nie jest woody-smoky. Za żadne skarby. To skórzany szypr, który ląduje niezmiernie blisko Equipage Hermesa. To bardzo, ale to bardzo podobne do siebie pachnidła, przy czym Derby wypada w tym porównaniu nieco mniej wdzięcznie, bardziej męsko i zdecydowanie. Drewna tu jak na lekarstwo, zaś dymu nie znajdziemy. Może w wersji sprzed ćwierć wieku to wszystko było, ale dziś tego nie ma. A co mamy?

Zaznaczoną dość wyraźnie w otwarciu bylica, która wymieszana z cytrusami i miętą  tworzy nielubianą przeze mnie woń zmywacza do paznokci, tu jednak wkomponowana została na tyle zręcznie i bez przesady, że akord głowy jest nawet znośny. Daję trochę czasu Derby i zaczyna on odsłaniać swoje lekko przyprawione serce, w którym wyczuwalne stają się różane damascenony i inne różopochodne molekuły. Coraz wyraźniej daje znać o sobie muszkat. Jednak aura zapachu zaczyna już na tym etapie ciążyć w stronę lekko skórzaną. Nasila się ona wraz z finiszem Derby, który jest subtelnie zamszowy, miękki i przytulny. Ginie zupełnie zadziorna bylica, cichną przyprawy i kwiaty. Baza to przekonująco zmontowany ale subtelny akord skórzany. Bardzo bliski Equipage, co powtórzyć w tym miejscu muszę.

Obiektywnie to całkiem ładne w swym gatunku pachnidło. Pozbawione ostrych rysów. Gładkie. Dobrze zrobione, choć…niewybitne. Właśnie… W porównaniu z innymi (klasykami) Guerlaina, jak Habit Rouge, Vetiver czy Heritage, Derby jawi się jako zdecydowanie dated, oldschool and passe… Zresztą zapachy skórzane są dziś generalnie passe. Jeżeli już oferowane, to przez marki niszowe lub w trudno dostępnych kolekcjach butikowych. Przy tym współczesne „skórzaki” (niszowe właśnie) są znacznie bardziej wdzięczne w noszeniu i po prostu….. ładniejsze. Stąd tak mocno ograniczona dystrybucja Derby nie dziwi mnie. Zwolennik tego zapachu będzie wiedział, po co jedzie do Paryża. Derby nie jest zapachem „seforowym”. Z pewnością nie.

Choć zaspokoiłem swoją ciekawość, bo o Derby czytałem już naprawdę sporo, to jednak pozostanie on dla mnie raczej ciekawostką niż pachnidłem, które chciałbym nosić. W kategorii skórzanej bardzo odległym od absolutnie genialnego i o 60 lat starszego Knize Ten (którego też póki co nie noszę, ale kontempluję z namaszczeniem). Jednak oddając Guerlainowi, co guerlainowskie, spośród tego typu znanych mi pachnideł Derby wydaje się być jednym z najlepiej i najbardziej harmonijnie poukładanych, a przy tym bardzo eleganckich w swój stonowany sposób.

Podsumowując – unikatowa rzecz dla koneserów. Warto było poznać, by się o tym przekonać. Warto też było podzielić się wrażeniami na blogu. Mam nadzieję, że także warto je przeczytać, bowiem to jedyna recenzja Guerlain Derby w polskiej pachnącej blogosferze.

nuty głowy: bylica, mięta, bergamotka, cytryna

nuty serca: jaśmin, gałka muszkatołowa, róża

nuty głębi: skóra, drewno sandałowe, paczula, mech dębu, wetiwer

nos: Jean-Paul Guerlain

rok: 1985

moja klasyfikacja: oldksulowy skórzany szypr, dla „zwolenników gatunku”, mężczyzn po 60-ce, chcących pachnieć staromodnie, elegancko i klasowo, ale raczej subtelnie; ma wszystkie cechy tzw. signature scent starszego, dystyngowanego pana,

ocena w skali 1-6: kompozycja: 4/ moc: 4/ trwałość: 4/ flakon: 3