Premierę zapachu poprzedzała awangardowa (nie tylko jak na perfumy) filmowa kampania reklamowa. Film nakręcony przez eksperymentujących braci Quay intrygował i budował atmosferę podsycając ciekawość perfumomaniaków całego świata. Co też takiego tym razem zamknięto w „klasycznym”, zasłużonym już flakonie z kultowym napisem Comme des Garcons, że opatrzono to aż tak wymownym tytułem – Wonderwood?

Minął już jakiś czas od premiery i zapach został szeroko oceniony na blogach i forach perfumowych Europy i Ameryki. Zdecydowana większość ocen ma podobną tonację, jak moja…

Wonderwood to urokliwa substancja złożona z drewnianych nut: oud, drewna cedrowego, drewna sandałowego, cyprysa, gwajaku, paczuli, wetiweru. Kompozycję w sposób wyraźny ożywiają zastosowane składniki syntetyczne: javanol (syntetyczny sandałowiec), cashmeran (zapach sosny i paczuli) oraz pachminol (nuta sandałowca z balsamicznym akcentem różanym). Efekt jest tyle ładny, ile nie powalający. Początkowo Wonderwood przypomina mi sławetne kadzidlano-ziołowe otwarcie Ouarzazate CdG (a także mb03 Biehl Parfumkunstwerke). Po krótkim czasie w sercu zapachu pojawia się tytułowe drewno, a właściwie cała imponującą gama nut  drewnianych. Jest lekko słodko, lekko sucho, faktycznie drewnianie, ale to jakby drewno bardzo uładzone, nie drażniące, nie prowokujące. Bardzo przyjemnie i komfortowo to pachnie. Akord głębi to głównie sympatyczny (i syntetyczny) sandałowiec. To tyle. Bo to w sumie bardzo prosta kompozycja z tytułowym „cudownym” drewnem jako tematem przewodnim. Zapach ma pewną – ograniczoną – ewolucję i ewidentnie syntetyczny klimat. Ale nie jest to zarzut. Mało tego, z użycia kilku syntetycznych molekuł „drewnopachnących” zrobiono tym razem zaletę i uczyniono to siłą zapachu. Kreator wręcz dzieli się oficjalnie informacjami o tym, jakich to molekuł użył przy komponowaniu swej drewnianej etiudy. Tak się dziś robi pachnidła. Bez syntetyków nie ma współczesnej perfumerii, nie ma też progresu w tej dziedzinie. Tylko czy Wonderwood wpisuje się w estetykę Comme des Garcons? Chyba tak. W jakimś sensie koresponduje z podobnie drzewno-słodkawym Palisandrem z serii Red. A czy unosi brzemię tej wyjątkowej marki? Do pewnego stopnia. Wonderwood jest jednak trochę zbyt zachowawcze jak na brand, który nie boi się eksperymentu i w obszarze zapachowym od lat śmiało i z powodzeniem łamie stereotypy, a nawet wyznacza trendy (antyzapachy czy seria kadzidlana). Zresztą CdG pokazało już przynajmniej raz, jak stworzyć rewelacyjny moim zdaniem zapach drzewny, jakim jest Monocle Scent One: Hinoki.

Moc Wonderwood oceniam jako średnią. Trwałość pomiędzy 8 a 10 godzin, z czego większość niestety blisko skóry. Ładnie, przyjaźnie, sympatycznie, a nawet mainstreamowo, ale bez rewelacji. Ani mnie ten zapach nie zachwycił, ani nie zniesmaczył, a już na pewno nie zaintrygował. Raczej dla wielbicieli marki i entuzjastów zapachów drewnianych. Dla innych raczej jako „try before buy”. Póki co jednak CdG ma w swym portfolio wiele zdecydowanie bardziej wartych uwagi kompozycji zapachowych.

Flakon znany z klasycznego CdG EDP, EDP2, 2 Man i kilku innych głównych zapachów marki. Jedyny w swoim rodzaju, leżący (bądź stawiany na podstawce), bardzo poręczny i nad wyraz oryginalny.

Całość podsumuję krótko. Wood – owszem. Wonder – niekoniecznie.

nuty głowy: pieprz madagaskarski, bergamotka, somalijskie kadzidło, gałka muszkatołowa

nuty serca: cristalon, cashmeran, drewno gwajakowe, drewno cedrowe, kminek

nuty głębi: javanol, drewno sandałowe, wetiwer, drewno oud

twórca: Antoine Lie

rok wprowadzenia: 2010

moja klasyfikacja: uniwersalny uniseks na każdą okazję z wyjątkiem partii tenisa ziemnego 😉

ocena w skali 1-6: kompozycja: 4/ moc: 4/ trwałość: 4/ flakon: 5