Esencja czarnej herbaty to składnik, którego wagowo użyto najwięcej  w formule Thé Noir – pachnidła, które marka Le Labo włączyła do swej kolekcji w 2015 roku.

Wnioskuję to po nazwie, w której – zgodnie z zasadą przyjętą przez Fabrice’a Penota i Edouarda Roschiego – nazwa perfum Le Labo składa się zawsze z liczby użytych w formule składników oraz składnika, którego użyto w formule w największej ilości. Ale uwaga – nie oznacza to wcale, że ten składnik będzie dominował kompozycję i jej zapachowe spektrum. Tak zresztą z reguły w pachnidłach Le Labo nie jest.

Czarna herbata jest owszem w Thé Noir wyczuwalna w fazie serca, ale wtórują jej niemniej wyrazista zielona nuta figi, bardzo zgrabnie sparowana z esencją z róży. Podbudowa zapachu jest ewidentnie drzewna, z użyciem wetywerii i – mam wrażenie –  drewna kaszmirowego. Zapach jest idealnie zrównoważony, perfekcyjnie skomponowany, ma oryginalną sygnaturę, przyjemnie, ale nieprzesadnie projektuje i utrzymuje się na skórze całkiem długo. To czy przypadnie komuś do gustu, jest oczywiście kwestią indywidualną. Natomiast obiektywnie to jest po prostu świetne pachnidło, potwierdzające, że Le Labo jest jedną z kilku tych marek, które współcześnie wyznaczają górny pułap, gdy chodzi artystyczny, ale także i czysto użytkowy poziom perfum.

Co ciekawe i całkiem zaskakujące, znajduję w Thé Noir spore podobieństwo do… Sir Avebury Oriflame z 2013 roku. Zapachy łączy nie tylko bardzo podobny zestaw nut (zielona, herbacina i drzewna), ale także – a może przede wszystkim – osoba perfumiarza. Frank Voelkl (nota bene autor m.in. bestsellera Le Labo Santal 33) stoi za obiema kompozycjami, przy czym Sir Avebury ujrzał światło dzienne dwa lata przed Thé Noir i sprawia wrażenie jego uboższego kuzyna-protoplasty. Wciąż jak na przedział cenowy (i budżet zapewne) pachnie naprawdę bardzo dobrze. Thé Noir to już cenowe Himalaje, ale i zapach jest bardziej naturalny i bardziej wyrafinowany. Nie pierwszy to raz, gdy pachnidło wydane przez Le Labo ma swój wcześniejszy odpowiednik, który wyszedł z pracowni tego samego perfumiarza. Dwa inne dobitne przykłady, to Labdanum 18 i Musc Ravageur F. Malle (oba Maurice’a Roucela) oraz Vetiver 46 i Comme des Garcons 2Man (oba Marka Buxtona). Przedziwna to prawidłowość, czyż nie?

A Thé Noir? Absolutnie rekomenduje go osobom lubiącym pachnieć niebanalnie i oryginalnie, a także – co nie jest zasadą w przypadku oferty Le Labo – bardzo lekko, łatwo i przyjemnie. To zdecydowanie jeden z najlepszych figowców na rynku, do tego z dodatkiem czarnej herbaty. Nie sposób się mu oprzeć.

dominujące nuty: zielona, różana, herbaciana, drzewna

nos: Frank Voelkl

rok premiery: 2015

moja ocena: zapach: 4,5/ trwałość: 4,5/ projekcja: 4,5