Franck Boclet to francuski projektant mody męskiej, od 2011 roku prowadzący własny dom mody. Lubuje się w nieco nonszalanckiej stylistyce, łączącej klasyczne inspiracje z – jak twierdzi – anarchią. Nie znam się na tym, więc nie mi to oceniać. Mnie interesują perfumy. A te Boclet włączył do swej oferty w 2013 roku w postaci zapachów dedykowanych popularnym i tradycyjnym perfumowym aromatom (m.in. Lavender, Oud, Patchouli, Leather, Musc, Tobacco, Tonka itd.). Ta kolekcja jest od momentu jej przedstawienia sukcesywnie rozbudowywana i na pewno powinna zwrócić uwagę wszystkich panów, dla których perfumy są istotnym dopełnieniem stylu lub osobowości (albo jednego i drugiego).

W 2016 roku Boclet zaprezentował trio zapachowe rozpoczynające nowy cykl perfum zatytułowany Rock & Riot, inspirowanych muzyką – nazwijmy to – rozrywkową, pochodzącą z czasów, gdy standardowym nośnikiem muzyki były jeszcze winylowe krążki. Nazwy poszczególnych zapachów pochodzą od tytułów znanych utworów muzycznych. W skład kolekcji obecnie wchodzi już sześć pachnideł: Heroes, Angie, Ashes, Cocaine, Rebel, Sugar, mających bardzo wysoką koncentrację ekstraktów perfumowych. Dziś moje wrażenia dotyczące pierwszych trzech z nich.

 

Heroes

Nazwa ma – jak domniemam – być nawiązaniem do słynnej piosenki Davida Bowiego z 1977 roku, w której ten opisuje parę kochanków spotykających się w cieniu berlińskiego muru:

„(…) Ja, ja to pamiętam (pamiętam)
Staliśmy pod murem (pod murem)
Broń strzelała nad naszymi głowami
(nad naszymi głowami)
I całowaliśmy się
Tak jakby nic nie mogło zostać zburzone
(nic nie mogło zostać zburzone)
Wstyd był po drugiej stronie
Och, możemy ich pokonać, już na zawsze
Potem możemy być bohaterami
Tylko na jeden dzień (…)”*

Boclet rozpoczyna swój zapach mocnym uderzeniem, złożonym z zielono-drzewnego galbanum, połączonego z sucho-zieloną bylicą. Z czasem mniej w tym tej lekko kwaśnej zieleni, a więcej suchych drzew. Tyle. I tak to trwa całkiem długo, jako że Heroes o – podobnie jak pozostałe zapachy tej trójki – to bardzo trwałe perfumy.  Nie mogę jednak w tym miejscu nie napisać, że to aromat bardzo dobrze mi znany i bardzo przez mnie lubiany, tyle że występujący już od kilku lat pod inną nazwą – Interlude Man Amouage. Ta sama zielono-sucha i przyprawowa drzewność, może tylko o jednak nieco mniej spektakularnych parametrach. Brak oregano w składzie niewiele tu zmienia. Tak czy inaczej – siłą rzeczy – Heroes podoba mi się.

nuty głowy: bergamotka, bylica, galbanum, kokos

nuty serca: geranium, ylang-ylang, heliotrop, paczula, drzewo sandałowe,
gwajak, cedr

nuty bazy: ambra, wanilia, mech, bób tonka

 

Angie

W tym przypadku muzyczne skojarzenie może być tylko jedno. Przebojowa, ale w swej treści smutna akustyczna ballada The Rolling Stones z 1973 roku o zakończonym romansie Keitha Richardsa stała się – jak podejrzewam – kanwą dla tej olfaktorycznej kompozycji, którą wyróżnia dominująca mleczno-zielona, egzotyczna nuta figi, w jakimś sensie mogąca symbolizować gorące uczucie gitarzysty do tytułowej niewiasty…

„(…) Ale Angie, nadal Cię kocham…
Gdziekolwiek patrzę widzę Twoje oczy
Nie ma kobiety, która Tobie dorównuje
Chodź tu, kochanie, osusz swoje oczy (…)”*

Akord mlecznej figi dominuje tu właściwie przez cały czas, tyle że o ile na początku jest najwyraźniejszy, to z czasem w sercu zaczynają mu towarzyszyć nuty drzewne, by w bazie dodatkowo wzbogacić się miękką wanilią. Jednak nawet wtedy ślad figowego tematu jest wciąż obecny, niczym tytułowa Angie w pamięci Keitha Richardsa. Nie jestem fanem pachnideł figowych, ale tutejsze męskie jej połączenie z nutami drzewnymi jest – jak dla mnie – całkiem przekonujące.

nuty głowy: suszona figa, mleczna figa, liście figi

nuty serca: nuty kwiatowe, głóg, nuty drzewne, cedr, drzewo sandałowe

nuty bazy: ambra, piżmo, wanilia

Ashes

Wydaje się być zainspirowany inną piosenka Dawida Bowie – Ashes to Ashes – z wydanej w 1980 roku płyty Scary Monsters (and Super Creeps), w której Bowie nawiązuje do postaci majora Toma, przedstawionego publiczności na słynnym albumie Space Oddity z 1969 roku.

„(…) Z prochu w proch, ze strachu do zastraszenia
Wiemy, że major Tom jest ćpunem
Zawieszony wysoko w niebie
Sięga dna (…)”*

Olfaktoryczne nawiązanie do tytułu i tekstu piosenki jest tu bardzo dosłowne, poprzez sypką niczym popiół nutę obecną w bazie zapachu. Jednak zanim ona nastąpi, najpierw mamy intensywny, przyprawowy początek, z nutą piołunu, z czasem rozwijający się w kierunku drzewnego serca (cedr i gwajak),  aż do sucho-drzewnego, popiołowego właśnie finiszu z ładnie przebijającym się, ale nie dominującym kadzidłem. Ashes to zapach dla wielbicieli dobrze doprawionych mocnych woni sucho-drzewnych i kadzidlanych, do których od zawsze się zaliczam. Tak więc to mój ulubieniec w opisywanej trójce Rock & Riot. Nie może być inaczej.

nuty głowy: piołun, goździk

nuty serca: gwajak, cedr atlaski, cedr z Virginii, paczula

nuty bazy: ambra, suche drewno, piżmo, kadzidło

 

Rock & Riot Francka Bocleta to zapachy obiektywnie naprawdę porządnej jakości, intensywne, mocne, trwałe, rozwijające się na skórze. Pod względem warsztatowym to więc „pełna profeska”. Choć tematycznie nie wnoszą nic nowego do perfumerii, to jednak zgrabnie eksplorują znane (ale – przyznajmy – dość już „ograne”) niszowe tematy, czasem niestety posuwając się do perfumowego plagiatu, jak jest w przypadku Heroes (David Bowie z pewnością nie posunąłby się do tego, gdyż to raczej jego kopiowano, co i tak było trudne, bo z albumu na album – jakby na przekór – grał inną muzykę). Niemniej ciekaw jestem bardzo pozostałych trzech pachnideł tego cyklu oraz tego, co Boclet zaproponuje w przyszłości, bo pewien jestem, że na sześciu piosenkach się tu nie skończy. Przydałby się wszak cały album, choć może niekoniecznie zaraz podwójny…

Aha. Jeszcze jedno. Czy mogę mieć życzenie? Poproszę o Stairway to Heaven oraz Child in Time. 🙂

*) Tłumaczenia tesktów piosenek zaczerpnięto z http://www.tekstowo.pl

PS. Perfumy Rock & Riot dostępne są w warszawskiej perfumerii Quality Missala.