Zapachy z linii Geoffreya Nejmana  powinny szczególnie interesować entuzjastów męskiej perfumerii, a więc i mnie w pierwszej kolejności. Rzadko bowiem zdarza się, by marka niszowa tak jednoznacznie kierowała swe produkty do płci męskiej. Za to panu Geoffreyowi Nejmanowi należą się wyrazy uznania. Od mężczyzny dla mężczyzn. Wprost, be owijania w bawełnę. Zapachy zdecydowanie oryginalne, niszowe, artystyczne, wymagające. Przynajmniej te dwa, które póki co udało mi się poznać. Jakiś czas temu podjąłem próbę opisania swych niejednoznacznych odczuć nt. ostatniego pachnidła marki – Emir. Ale w męskiej kolekcji perfum Geoffreya Nejmana znajdziemy przede wszystkim trio: Le Professionnel, Le Sportif, a także – uwaga – Le Seducteur (uwodziciel). Ten ostatni dziś. Zaskakujący to uwodziciel – przyznam.

Jest kompozycją bardzo męską, w swym klimacie nawiązującą do perfum z przeszłości – z lat 70-tych i 80-tych XX wieku. Woń jest mi jakoś dziwnie znana…. Właściwie od pierwszych testów skojarzenia były bardzo silne i łatwe do zidentyfikowania. Klasyczne Polo Ralpha Laurena pozbawione charakterystycznej skórzano-tytoniowej nuty, więc bardziej to znane jako Modern Reserve. Ale nie do końca, rzecz jasna. Takie skwitowanie kompozycji Nejmana byłoby sporym uproszczeniem. Le Seducteur jest bez wątpienia zapachem zielonym, a nawet leśnym, nieco iglastym (faktycznie w składzie jest balsam sosnowy), ze znacznym udziałem wzorcowego zielonego składnika, jakim jest galbanum. Ale czuć w nim także natłok rozmaitych ziół i przypraw, bo są to perfumy złożone i bogate w składniki, co wyraźnie czuć. Bylica, rozmaryn, tymianek, mięta. Zestaw iście ogrodowy. W miarę upływu czasu zapach nieco łagodnieje, a nuty balsamiczne zaczynają bardziej dawać znać o sobie. Jednak Le Seducteur do końca pozostaje pachnidłem z sosnową dominantą. Jest bardzo aromatyczny, mocny i bezpośredni. Nie jest zapachem złym, ale też przyznam, że nie powalił mnie, choć pozytywnie zaskoczył. Nie spodziewałem sie po Nejmanie penetrowania tego typu „leśnych” woni. Silne skojarzenia z „zielonym” Polo utrudniają mi odbiór Le Seducteura, choć chcę tu zaznaczyć, że oba zapachy, mimo że przez pierwszy, dość długi okres, bardzo do siebie podobne, rozwijają się później w różnych kierunkach. O ile Polo wykonuje woltę od sosnowego lasu poprzez tytoń aż do skóry, będąc tym samym jednym z najbardziej męskich, archetypicznych wręcz i samczych pachnideł w historii perfumiarstwa, o tyle Le Seducteur pozostaje raczej leśny do samego końca. Jeżeli ktoś gustuje w takich zapatrzonych w przeszłość, omszonych, wilgotnych, zapachach, to z pewnością są to perfumy dla niego. Bowiem Uwodziciel Nejmana jest specyficzny… Mieszka w lesie, ma długą brodę i burzę włosów. Ogólnie jest na wpół dziki i mocno „zapuszczony”. Żywi się owocami runa leśnego i drobnymi bezkręgowcami. Dla wielu mężczyzn (i kobiet!) taka wizja uwodziciela daleka jest od marzeń, toteż dla nich Le Seducteur to będzie zbyt wiele i zbyt dziko. Zawsze jednak – na szczęście (!) znajdą się i tacy, których taka woń przekona, a nawet obezwładni. W przeciwnym razie Polo nie stałby niezmiennie od 35 lat na perfumeryjnych półkach. Le Seducteur może mieć podobnie – jest w nim ta ponadczasowa męskość.