Włoska marka odzieżowa średniej półki znana jest z tego, że dba o swoją zapachową ofertę – zarówno o jej wielkość jak i jakość. Swoje zlecenia kieruje do czołowych perfumiarzy świata. Pracowali już dla niej Geza Schoen, Harry Fremont, Olivier Cresp, Thierry Wasser, Olivier Polge czy Pierre Wargnye, a więc gwiazdy pierwszego formatu. Nie inaczej było w przypadku Fuel For Life Homme, który stworzył duet nie lada: Annick Menardo i Jacques Cavallier. Pierwsza – znana ze swych kulinarnych, słodkich akordów z anyżem i lukrecją w rolach głównych, autorka tak doskonałych męskich zapachów jak m.in. Azzaro Visit, YSL Body Kouros, Bvlgari Black, Armani Attitude czy Lolita Lempicka Au Masculin, a także niszowego Patchouli24 Le Labo. Perfumiarka o własnym i rozpoznawalnym stylu, która w każdym pachnidle pozostawia swój olfaktoryczny podpis. Z kolei Cavallier to już prawdziwa legenda. Arcy-Mistrz perfumiarstwa, mający na swym koncie niezliczone pachnidła, zarówno męskie jak i damskie, w tym wiele historycznych arcydzieł (np. L’Eau d’Issey Issey Miyake, YSL: M7, Opium Pour Homme, Rive Gauche Pour Homme i wiele innych). Artysta niezwykle uniwersalny, potrafiący tworzyć doskonałe perfumy w dowolnym stylu, czego niejednokrotnie dowiódł.

Fuel For Life to nowoczesny aromatyczny fougere z akcentami gourmand (kulinarnymi), w którym obok tradycyjnej i obowiązkowej w tego typu zapachach lawendy znajdziemy niesztampowe ingrediencje w postaci wiodącego anyżu i zaskakującej maliny. Już na samym wstępie anyż – robota Menardo – atakuje nozdrza. Po kilkunastu minutach w fazie serca czujemy lawendę oblepioną malinowym syropem i posypaną zmielonymi nasionami anyżu. Ten etap prezentuje się bardzo intrygująco. Lawenda daje to specyficzne, suche pyliste wrażenie, które zostało podniesione do n-tej potęgi w bardzo przez mnie lubianym Gris Clair S. Lutensa. Tutaj mamy wrażenie słodkiego pyłu. Świetne. Finisz nie jest już tak specyficzny, raczej sztampowy i bardzo „politycznie poprawny”, nieco gryzący, syntetyczno-ambrowy. Czuć tu wyraźnie „rękę” Cavalliera. Abstrahując od składu Fuel zaskakuje migdałowo-karmelową nutą wyczuwalną w pierwszych fazach trwania zapachu.

Pachnidło to ma jednak zaskakująco grzeczną projekcję (troszkę za grzeczną wg mnie) i poprawną trwałość ok. 8 godzin. Nosząc go (a nosi się go komfortowo) wyczuwam go subtelnie mimo obfitego użycia. Trzeba jednak przyznać, że pod względem charakteru Diesel w tym przypadku wyprzedza sporo swojej znacznie bardziej szacownej konkurencji. Unikalny styl Menardo połączony z gigantycznym doświadczeniem Cavalliera dały całkiem dobre męskie pachnidło i coś mi się zdaje, że także nieźle się sprzedające, skoro pojawiły się już wariacje na jego temat (choćby jeszcze ciepłe Denim Collection). A może nowe wcielenie ma ożywić słabą sprzedaż protoplasty? Kto wie? W każdym razie moim zdaniem zapach ma komercyjny potencjał.

W perfumerii mainstreamowej niezmiernie ważne jest, w jaki sposób zapach jest opakowany. Przede wszystkim flakon, poza tym kolorystyka kartonika. Sztab ludzi pracuje i ocenia, czy design flakonu chwyci, czy zachęci do sięgnięcia po dany zapach stojący na półce w perfumerii pomiędzy dziesiątkami, a nawet setkami innych. Zdaniem specjalistów to właśnie butla i pierwsze wrażenie, jakie robi, ma fundamentalne znaczenie dla przeciętnego klienta co do decyzji o spróbowaniu i ewentualnym zakupie perfum. W przypadku Fuel For Life flakon z pewnością wyróżnia się dzięki zapinanemu na zamek „ubranku” z brązowej jeansowej tkaniny. Butla o prostym kształcie przypomina nieco piersiówkę. Ogólne wrażenie odnoszę pozytywne.

nuty górne: grejpfrut, anyż