Zupełnie niedawno miała miejsce premiera najnowszego letniego flankera Guerlain Homme – L’Eau Boisee. Po pierwszych perfumeryjnych – póki co – testach mam jak najlepsze zdanie o tym zapachu. Nim jednak jego test na blogu, warto moim zdaniem przybliżyć poprzednika – pochodząca z 2010 roku wersję L’Eau, którą niestety coraz trudniej kupić, co być może ma związek z jej zastąpieniem wersją Boisee.

Już pierwszy zapach z linii Guerlain Homme zaskakiwał niecodzienną świeżością opartą na akordzie egzotycznego drinka mojito. Wersja L’Eau to już „100% orzeźwiającej świeżości” osiągniętej zresztą w dość rzadko spotykany w perfumerii sposób, za co już na wstępie należą się słowa uznania dla Thierry’ego Wassera, który od kilku już lat zasiada na zaszczytnym,m ale i bardzo odpowiedzialnym stanowisku głównego perfumiarza firmy Guerlain. Obok – zdaje się niezbędnych – nut hesperydowych, które tu jednak w żadnym razie nie dzierżą palmy pierwszeństwa, o charakterze tego zapachu stanowią dwie bardzo zacne ingrediencje: mięta oraz geranium. Olejek geraniowy sam w sobie posiada miętową chłodną nutkę, więc idealnie komplementuje miętę (prawidłowość tą wykorzystał także Domonique Ropion w Geranium Pour Monsieur dla Frederica Malle). W L’Eau Wasser stworzył bardzo charakterystyczny i oryginalny świeży akord, który nie jest ani stricte cytrusowy, ani ozonowy, ani wodny. Mięta przy tym nie jest tu tak ewidentna, jak w Roadsterze Cartiera. Gdzieś w tle oczywiście pobrzmiewają echa protoplasty i słynnego akordu mojito, a każde incydentalne podniesienie ciepłoty skóry, o co latem przecież nietrudno, powoduje uwolnienie się słodkawej nuty rumu. Zachowana jest więc swoista olfaktoryczną integralność wewnątrz linii zapachowej Homme. 

 L’Eau jest bardzo niebanalnym i wspaniale orzeźwiającym letnim zapachem o zupełnie innym charakterze, niż większość „konkurencji”. Co ważne, pachnie bardzo naturalnie i klasowo, jak na Guerlaina przystało, a przy tym jest nowoczesny i bardzo przyjazny dla otoczenia. 

Flakon o kształcie identycznym, jak protoplasta tym razem wykonano z matowego, jakby oszronionego szkła. Płyn ma błękitną, wodną barwę. Całość jako designerski koncept jest bardzo udana i przekonująca, bardzo spójna z charakterem zapachu.

Projekcja L’Eau jest średnia, a jego trwałość sięga na mojej skórze ok. 6 godzin, ale należy wziąć tu pod uwagę charakter tych perfum – lekki, orzeźwiający i przeznaczony do stosowania w wysokich temperaturach. Mają dodawać noszącemu lekkości, a nie go przytłaczać. Pod tym względem L’Eau sprawdzają się znakomicie.

nuty górne: bergamotka, grejpfrut

nuty środkowe: geranium, mięta

nuty dolne: rum, nuty drzewne, mech drzewny

twórca: Thierry Wasser

rok wprowadzenia: 2010

moja klasyfikacja: uniwersalny co do okazji, lekki, świeży i orzeźwiający; nietypowy i niebanalny; doskonały na wiosnę i lato; wakacyjny i urlopowy 😉

moja cena w skali 1-6: kompozycja: 5/ moc: 4/ trwałość: 3,5/ flakon: 5