Przyznam się, że byłem do tego zapachu nieco uprzedzony. Jakoś źle na mnie wpływała ta sportowa etykieta. Poza tym klasa protoplasty i artystyczne wyżyny, na jakie wspiął się Olivier Polge tworząc Dior Homme powodowały, że wszelkie „sequele” wydawały mi się co najmniej niestosowne. Przeczyły temu co prawda zarówno wersja Intense jak i Cologne (obie bardzo udane). Mimo to jakoś nie chciałem się przekonać. Jednak – choć Dior Homme Sport nie ma olfaktorycznie absolutnie nic wspólnego z Dior Homme –  muszę z przyjemnością uznać go za kompozycję udaną, wysokiej jakości, wyróżniającą się w grupie dostępnych obecnie w perfumeriach zapachów świeżych, sportowych (czyli dedykowanych stylowi casual, bo chyba raczej nie dresom i tenisówkom, chociaż….).

Autor Francois Demachy – od 2006 roku nadworny nos Diora – to postać dużego kalibru w perfumiarskim światku. Urodzony w Cannes, dorastał w Grasse, gdzie jego ojciec prowadził aptekę, w której m. in. sprzedawał własną wodę kolońską Eau de Grasse Imperiale. W tej to właśnie aptece zaopatrywał się sam Edmond Roudnitska. Demachy przyznaje się do fascynacji twórczością Roudnitski (jego Eau Sauvage niezmiennie uważa za najwybitniejsze i najbardziej przełomowe perfumy męskie w historii) i do słabości do klimatu śródziemnego oraz występujących tam cytrusów. Fascynacjom tym dał wyraz właśnie w Dior Homme Sport.

Dior Homme Sport charakteryzuje delikatna ewolucja postępująca od charakterystycznego, ostrego cytrusowego intro , w którym rolę główną gra, znana już z takich diorowskich klasyków jak Eau Sauvage czy Diorella, sycylijska cytryna. Konkretnie zaś olejek eteryczny otrzymywany z jej skórki poprzez jej wyciskanie na zimno, tzw. cold pressing. Charakter w fazie serca nadaje korzenny imbir. Podsypany lawendą i podlany żywicą elemi daje bardzo wyraźny, energizujący i jakby musujący efekt. Imbir jest głównym tematem Dior Homme Sport i wszystko się tu kręci wokół tej przyprawy. Jego ostrą z natury woń „zaokrąglono” użyciem elemi, która sama w sobie ma terpentynowo-cytrynowy zapach, dzięki czemu przejście z cytrusowego akordu głowy do serca zapachu odbywa sie bardzo harmonijnie. Finał to dość tradycyjne zestawienie wetiweru, cedru i sandałowca, z przewagą cedru z Atlasu. Zapach ma solidną trwałość grubo ponad 10 godzin (lekko dusznawy finisz czuję jeszcze na sobie 13 godzin po aplikacji!) i średnią moc. Jest w sumie prostą, ale ładną kompozycją, która dobrze współgrać będzie z nieformalnymi okazjami, a także z upalnym letnim dniem w biurze czy w trasie.

Demachy uważa, że cechą charakterystyczną perfumiarskiej twórczości marki Dior od zawsze była dbałość o stosowanie wysokiej jakości komponentów, co w efekcie wyróżniało (i wciąż wyróżnia moim zdaniem) zapachy Diora spośród mainstreamu, którego jest przecież częścią. Testując Dior Homme Sport nie sposób się nie zgodzić z jego opinią. To perfumy po męsku proste, ale wyczuwa się w nich jakość składników oraz klasę twórcy.

Flakon wersji Sport to wariacja nt. znanego już flakonu Dior Homme, tyle że wizualnie „lżejsza”, z czarną tym razem rurką osłaniająca wężyk również czarnego atomizera. Dobrze koresponduje z lżejszym charakterem zapachu, zachowując oryginalny kształt i pomysł wyróżniający całą linię Dior Homme (także wersję Cologne oraz Intense), którą uważam za wyjątkowo udaną. Niebanalny zapach na lato? Owszem. Dior wciąż pachnie z klasą.

nuty górne: sycylijska cytryna, bergamotka, grejpfrut, rozmaryn,

nuty środkowe: imbir, lawenda, żywica elemi

nuty dolne: drewno sandałowe, cedr, wetiwer

twórca: Francois Demachy

rok wprowadzenia: 2008

moja klasyfikacja: świeży, uniwersalny, sportowo-elegancki, z klasą

ocena w skali 1-6: kompozycja: 4/ moc: 4/ trwałość: 5/ flakon: 5